وبلاگ خبری صدرا

وبلاگ خبري صدرا   : همه فكر ميكنيم كه فيلمي دفاع مقدسي است كه حتما حاجي و سيد داشته باشه و حسابي بچه رزمنده ها به صورت تابلو(!) دم از ارزشها بزنند. حالا اگر اين حرفا از دهان يه نفر ديگه در اون ور آب زده شود، آن حرف از نظره ما به عنوان ارزش ديده نميشه.

پنج شنبه شب « سينما يك » فيلمي گنگستري پخش كرد از هاليوود كه وي‍ژگي اصلي اش دقيقا چيزي بود كه ما در دفاع مقدس دنبال اش بوديم و در اين 16- 15 ساله با كلي زحمت هنوز موفق نشديم حتي به نسل جديد خودمان انتقال بدهيم.

مگه نگفتند حرف حساب از دهان هركسي كه خارج بشود، حرف حسابه. حالا اين حرف در يك فيلم هاليوودي زده شده.

دستور دستگيري يك جنايت كار كه هيچ كس هم جلودارش نيست را داده اند و معين ميكنن كه هر كس اين فرد را تحويل بدهد، دويست دلار انعام خواهد گرفت. يك آدم معمولي(شما بخونيد رزمنده سابق) قول ميده اين جنايتكار رو به هر زحمتي كه شده تحويل بده. اين آدم كه ما اسمش رو گذاشتيم رزمنده سابق - مثل خيلي از رزمنده هاي خودمون كه از همه جور تريپي بودند-  مجروح جنگي است و نشان ميده اخلاقيات براش خيلي مهم و حيات است.

طرف كلي براي پسرش كلاس گذاشته بود كه ما رفتيم براي وطن جنگيديم و چه مجاهدت ها كه نكرديم و حالا هم به اين سرو وضع در آمده ايم( اشاره به وضعيت پاي معلول)

اما اصل قصه اينجا نيست، اين جنايتكاري كه در اين فيلم ازش به عنوان يك زبان نفهم ياد ميكنند، كاري كرد كه موضوع اصلي ماست. بن ويت كه نقش اش رو «راسل كرو» با بازي حيرت انگيزش به عهده داره، جوانمردي به خرج داده و داستان رو به يك جايي ميكشونه كه تماشاگر رو ميخكوب ميكنه!

راستش فكر ميكنم از اين نوع لوتي گري و در كل اين نوع سوژه ها رو ما در جنگ خيلي داشتيم كه در نشان دادن اين موارد بدجور دچار ضعفيم– بگذريم از اون مواردي كه اصلا مطرح هم نشده- والا الان نبايد سينماي ما اين حال و روز رو مي داشت.

فيلم «قطار 3:10 به يوما» اگرچه در هاليوود ساخته شده ولي دقيقا مروج سينماي اخلاقي و حتي ديني است. فرد جنايتكار وقتي مي فهمه كه طرف پيش پسر نماد يك قهرمانه، عليرغم توانايي، فرار نميكنه تا پدر در ذهن پسر،قهرمان بمونه و شكسته نشه. حتي پا رو هم از اين فراتر گذاشته و تمام افراد خودش رو ميكشه و بدون فاش كردن راز پدر، سوار قطار زندان يوما ميشه. رازي كه اگر پسر مي فهميد، تمام گذشته پدر را كلهم به فنا ميداد! – حالا به راز پدر كاري نداريم-

نكته ديگه اين فيلم هم كه در بار دوم ديدم و خيلي هم اساسي بود، بي اعتنايي به مردان جنگ بود(اشاره به بي اعتنايي مرد صاحب مزرعه به نشان افتخار جنگ اين رزمنده سابق و انداختن آب دهاني توسط مرد همراه وي). اين مرد مي خواست در قبال به تعويق افتادن كرايه مزرعه، نشان افتخار خودش رو به طرف بده. خيلي جالب بود كه الان اين برخوردها رو به كرات از خيلي از آدم ها نسبت به يادگاران دفاع مقدس خودمون مي بينيم.

يك جاي ديگه داستان كه طرف مطمئن ميشه كه كارش تمومه، به كلانتر – كه نماد آدم هايي است كه پس از جنگ از قبل ديگران به نون و نوايي ميرسند- ميگه كه خودش نتونسته به نياز هاي زن و بچه اش پاسخ بده و توصيه ميكنه مراقب اونها باشه و بهشون رسيدگي كنه.

راستش من كه معتقدم اين فيلم، دفاع مقدسي بود، حالا شما چه نظري داريد. اما يكي به من بگه اگر اين همه اتفاقات جالبي كه در جنگ و البته عواقب جنگ براي ما اتفاق افتاده و كارگردان هاي ما(البته نه همه) اين سوژه ها رو هدر دادند، رو به چند تا فيلمساز خوش فكر اون ور آبي(حتي هاليوودي) مي داديم، فكر نمي كنيد وضعيت فرهنگ دفاع مقدس ما بهتر از حال بود؟  ترديد نكنيد! اگر سينما با تكنيك و البته با امكانات و سرمايه مناسب و تبليغات خوب همراه باشه، جادو ميكنه!

البته قرار هم نيست اين دعوت از فيلمسازان خارجي توسط سازمان تبليغات اسلامي و يا به صورت رسمي از سوي مسئولان جمهوري اسلامي انجام بشه  كه به قول محمد علي زم، وقتي از مصطفي عقاد (كارگردان سوري هاليوود) براي ساخت فيلم امام خميني دعوت كرديم كه به ايران بيايد، گفت: «اگه ميدونستم كه آخوندي، اصلا نمي آمدم!».

اين شيوه سالهاست كه منسوخ شده. بايد به دنبال راهكاري براي جهاني شدن بگرديم. البته اين «جهاني شدن» با آن «جهاني شدن» كه دولت اصلاحات و دگر انديشان ما دنبال اش بودند، خيلي فرق ميكنه!

...تا نظر شما چي باشه؟!

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

مشخصات فيلم:

  «قطار۳:۱۰ به يوما»

كارگردان: جيمز ونگلد James Mangold 

        راسل کرو در نقش بن ويت  Russell Crowe