وبلاگ خبری صدرا

اگر گفته می شود که دولت جدید احمدی نژاد همه چیزش عجیب است واقعا غیر از این نیست.
روز گذشته برخلاف منش قبلی عزل مدیران، جناب وزیر محترم رفاه (پرویز کاظمی) در اقدامی شتابزده و غیرمعمول بجای آن که به رییس سازمان تامین اجتماعی فرصت استعفا بدهد، حکم برکناریش را امضا کرد.
اما جالبتر اینکه این اقدام با واکنش تند هیات دولت مواجه شد و کاظمی مجبور شد حرف خود را پس گرفته و از رفع کدورت ها میان خود و داود مددی سخن به میان آورد.
حالا باید جناب وزیر بیشتر مواظب حرکات و سکنات خود باشد چون ممکن است دفعه بعد، رییس جمهور وزارت رفاه را با وزیرش برکنار کند.

سرنوشت دو شخصيت زبانزد معاصر، نگارنده را عميقا به فكر واداشته است. يكي كاركشته سياست و داراي كاريزمايي كه هميشه از او در مقام عنصري شكست ناپذير و وزنه اصلي ترازوي سياست ياد مي‌شد. وزنه‌اي كه در طول سه ماهه اخير هر گاه در كفه ترازوي چپ يا راست قرار گرفته است كفه قدرت به نفع آن جريان سياسي بالا و پايين شده است. خيلي ها به مزاح در دهه هفتاد، هاشمي را فلاشر زن عرصه سياست مي‌خواندند. كسي كه راهنما به راست مي زند و به چپ مي پيچد و يا بالعكس.

بعضي مواقع كارهاي سربازان گمنام امام زمان همه رو شگفت زده مي كنه. يه كارهايي كه سر زدنش از آدم هاي حرفه اي خيلي بعيد به نظر مي رسه.

قضيه از اين قراره كه در مجلس ختم حادثه ديدگان هواپيماي    C130شنبه گذشته در مدرسه شهيد مطهري برگزار شد، تمام شخصيت هاي اول نظام دريك زمان در مسجد حضور داشتند.

رهبري، احمدي نژاد رياست جمهوري و هيات دولت، هاشمي رفسنجاني و محسن رضايي رييس و دبير مجمع تشخيص مصلحت نظام و تعدادي از اعضاي اين مجمع، اعضاي خبرگان رهبري، اعضاي شوراي نگهبان، حداد عادل و تعدادي از نمايندگان مجلس، ضرغامي رييس صدا و سيما و در مجموع تمام اركان  اصلي نظام در اين مجلس حاضر بودند.

سوال اينجاست كه اگر يك عمليات انتحاري حتي در اطراف اين مكان انجام مي شد آيا كسي قادر به پاسخگويي بود؟

شايد اين عزيزان خيلي به خودشون مطمئن هستند و يا اينكه به وجود آمدن اين مساله درحوزه اختيارات نيروهاي امنيتي نبوده است. اما بالاخره يك نفر بايد اين قضيه رو سامان بده يا نه؟!

 در هيچ كشور باثباتی امكان نداره چنين تداخلي در حضور شخصيت هاي اول كشور در يك مكان به وجود بياد چه برسه به كشور ما كه در وضعيت نه چندان باثباتي قرار داره.

بايد خدا اين كشور رو از خطرات مصون بداره و الا... 

گفته اند كارتهاي سوخته تان را پيدا كرده اند، گفته اند هيچ سرنشيني از هواپيما زنده نيست، گفته اند از هواپيماي سوخته هيچ چيزي باقي نمانده است. اما هنوز باورمان نمي شود، هنوز گمان مي كنيم اگر جايتان خالي است به اين دليل است كه رفته ايد مصاحبه،‌ رفته ايد برنامه و هزاران بهانه ديگر،‌ بهانه هايي كه نمي خواهند پروازتان را باور كند.

حال عجيبي است، دلهايمان پر از درد است، چشمهايمان غرق اشك، شانه هايمان زيربار مصيبتتان خم شده است اما مردم چشم به راه اخبار جديدند،‌ اخباري كه هر لحظه بر اضطراب و نگرانيمان مي افزايند،‌ خبر نبايد تعطيل شود،‌ استخوان در گلو و خار در چشم كار را ادامه مي دهيم چرا كه ما فريادرساني هستيم كه در هر موقعيتي بايد اطلاع رساني كنيم. هر چه حجم كار خبر سبك تر مي شود بار مصيبتتان سنگين تر بر دلهايمان فشار مي آورد.
هنوز در باورهايمان نمي گنجد كه فردا صبح صداي خنده عليرضا برادران در سرويس عكاسي نپيچد و از اخبار محمد صادق نيلي خبري روي خروجي سرويس سياسي نرود،‌ رفتنتان كابوسي است كه دلمان مي خواهد هر چه سريعتر تمام شود،‌هرچه سريعتر صبح از راه برسد و بار ديگر صدايتان در خبرگزاري بپيچد.
با خود مرور مي كنيم علي رضا برادران با دوقلوهاي سه ساله اش كوثر و سوگند، متولد 1355 و همكاري كه از آغازين روزهاي شروع به كار خبرگزاري فارس پا به پايمان در عرصه خبر حضور داشته و در هيچ جايگاهي رهايمان نكرده است،‌ محمد صادق نيلي احمدآبادي متولد 1359 كه فقط يك سال از ازدواجش مي گذشت، او نيز از روزهاي اول شروع بكار خبرگزاري همراهمان بود.
... و خبر باري ديگر پر پرواز خبرنگاراني را باز كرد، خبرنگاراني كه از پشت مانيتور با پرواز هر خبرنگاري كه در عرصه خبر پر مي كشيد اشك مي ريختند و حال اين ماهستيم كه پشت مانيتورهايمان نشسته ايم و خبر رفتنتان را پيگيري مي كنيم، خانواده هايتان زنگ مي زنند و سراغتان را مي گيرند، دلمان مي لرزد، اشك هايمان را خاموش و آرام فرود مي آوريم،‌ طوري كه از آن سوي تلفن كسي متوجه حضورشان نشود و مي گوييم " رفته اند ماموريت" ماموريتي كه هرگز پاياني ندارد.
بار غمتان سنگين است آنقدر سنگين كه دلمان نمي خواهد باورش كنيم، كاش امروز هرگز از راه نمي رسيد. امروز شما خبرنگاران و عكاساني هستيد كه خود خبر ساختيد، خبرهايي كه بهاي آن گوهر وجودتان بود.